เดิมประเทศไทยกำหนดให้ วันที่ 1  เมษายน เป็นวันขึ้นปีใหม่ มาตั้งแต่ปี พ.ศ.2432  
โดยถือว่าวันที่ 31 มีนาคม เป็นวันสุดท้ายของปีเก่าและวันที่ 1 เมษายนเป็นวันขึ้นปีใหม่ ซึ่งมีการ
จัดฉลองต่อเนื่องกันไปจนถึงวันตรุษสงกรานต์ 
	ต่อมาในปี พ.ศ.2484 ได้เปลี่ยนมากำหนดให้  วันที่ 1 มกราคม ของทุกปีเป็นวันขึ้น
ปีใหม่ตามแบบสากล และถือปฏิบัติสืบต่อมาจนถึงปัจจุบันนี้
		
	

ประเพณีวันขึ้นปีใหม่  เริ่มตั้งแต่วันที่  31 ธันวาคม  ถึงวันที่  1  มกราคม ของทุกปี
		
	

	1.   เพื่อเป็นการฉลองชีวิตของคนที่อยู่รอดปลอดภัยในระหว่างปีที่ผ่านมาเป็นการส่งท้าย
ปีเก่าต้อนรับปีใหม่ ซึ่งเป็นการเริ่มต้นชีวิตในวันใหม่ ด้วยการทำความดีและทำบุญทำทาน เพื่อความเป็น
สิริมงคล และความเจริญรุ่งเรืองในการดำเนินชีวิตในปีใหม่นั้น ๆ ต่อไป
	2.   เพื่อเป็นการฉลองความสำเร็จแห่งกิจการงานต่าง ๆ ที่ได้ดำเนินมาด้วยความเรียบร้อย
และผ่านอุปสรรคต่าง ๆ มาได้อย่างปลอดภัย   รวมทั้งการสร้างบุญกุศลอันเป็นทุนสำรองไว้สำหรับการ
ดำเนินชีวิตและกิจการงานในปีใหม่ต่อไป
	3.   เพื่อเป็นการอุทิศส่วนกุศล อันเป็นส่วนแห่งความกตัญญูกตเวทิตาต่อบรรพบุรุษของตน
ตามหน้าที่ของคนไทยที่พึงสนองคุณแก่บุพการี
	4.   เพื่อเป็นการรักษาขนบธรรมเนียมอันดีงาม

	

ประเพณีวันขึ้นปีใหม่ มีกิจกรรมที่ควรอนุรักษ์ฟื้นฟู และส่งเสริมให้มี การถือปฏิบัติและสืบทอดต่อไป ได้แก่ 1. การทำความสะอาดที่อยู่อาศัย อาคารสถานที่ต่าง ๆ เช่น   วัด โรงเรียน  สถานที่ทำงาน รวมทั้งเครื่องนุ่งห่มต่าง ๆ เพื่อต้อนรับปีใหม่ 2. การทำบุญให้ทาน ฟังเทศน์ ถือศีลและปฏิบัติธรรม 3. การปล่อยนกปล่อยปลา